“Πνιγήκαμε στις καρέκλες…”

και στο "ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;;;"

Πήρε μία, μας επέστρεψε 40 και την ευλογία του στην προσπάθεια του Παλιού Παντελεήμονα να μην πουλάει μόνο κοψίδια… – ο Γιώργος Αρβανίτης θα ‘ναι πάντα παρών στο χωριουδάκι που καθόρισε κατά πολύ τη ζωή του

Με το φακό του -και τον εμβληματικό “Μεγαλέξαντρο” του Θόδωρου Αγγελόπουλου- ξανάβαλε στο χάρτη ένα εγκαταλειμμένο χωριό που έκτοτε ξαναανακαλύφθηκε και απέκτησε ζωή. Φεύγοντας τότε, πήρε μαζί του μια γυναίκα του τόπου αυτού που έγινε σύντροφος της ζωής του. Επέστρεψε στο χωριό και του χάρισε 40 “Γυναίκες” για να γίνει το ζην, ευ ζην…

 

Από τις χιλιάδες φωτογραφίες του επέλεξε να δημιουργήσει την ενότητα “Γυναίκες”, με όσες “αιχμαλώτισε” σε γυρίσματα και ταξίδια, την ώρα που κοιτούσαν τον φακό τη φευγαλέα στιγμή που ο κόσμος του καθένα μας μπορεί να συμπυκνωθεί σε μια ματιά. Χωρίς άλλα όρια και διακρίσεις. Ώριμες και κοριτσόπουλα, διάσημες και ανώνυμες, κυράδες πνιγμένες στη δαντέλα ή πολύχρωμες τσιγγάνες και αφρικανές σε σκονισμένες αγορές, βερβερίνες και βορειοευρωπαίες, οι “Γυναίκες” του κοιτάνε το φακό και σε δευτερόλεπτα σου λένε την ιστορία τους.

 

Ταξιδεύει πολύ, προσπαθεί πάντα να κάνει το καλύτερο με το φακό του, απελπίζεται που στον τόπο μας δεν μπορείς πλέον να γυρίσεις μια ταινία εποχής κι ελπίζει πως με τη βοήθεια και των “Γυναικών” του θα ξεφύγουμε από το lifestyle και το κεμπάπ και θα ανακαλύψουμε την αξία σημαντικότερων πραγμάτων. Οι “Γυναίκες” του θα μείνουν για πάντα στην ΚΟΙΝΣΕΠ του Παλιού Παντελεήμονα και σύντομα θα αποκτήσουν παρέα και μόνιμη στέγη. Ως το τέλος Οκτωβρίου 2017 σας περιμένουν στην μικρή και ζεστή αίθουσα, δίπλα στην εκκλησία. Και για να μαρτυρούν τον έρωτα του Γιώργου Αρβανίτη με το χωριό που ξανάζησε γιατί το ανακάλυψε μια παρέα πραγματικών δημιουργών. Η παρέα του.

 

 

 

 

ΥΓ: δάσκαλε, έτρεμα μην κάτι πάει στραβά. Πιθανώς αυτά τα πλήρως ηλεκτρονικά μηχανήματα “διαισθάνονται” τους φόβους μας και τους ζωντανεύουν ανεξέλεγκτα. Την επόμενη φορά … χωρίς “φλου”. Να ‘σαι καλά.