κοινώς, ξεκαβαλίκεψε…
Θα ‘θελα να σου πω πολλά… αλλά, -να με συγχωρεί η εγωκεντρικότητά σου- έχω πολλές δουλειές. Για πολλά έχω να γράψω. Όποτε, λάβε λίγα και -ελπίζω- καλά:
Θα ‘θελα να σε “κράξω” -πάλι- που αναφέρεσαι σε ρεπορτάζ, αλλά ΔΕΝ αναφέρεις το Μέσο που το δημοσίευσε. Για να μην διαβάσουν τι περιέχει;
Θα ‘θελα να σου πω για το πως οι πραγματικοί ηγέτες είχαν και έχουν σεβασμό για τον αντίπαλο, όχι μόνο εγωπάθεια και εγωκεντρισμό.
Θα το απορρίψεις κι αυτό που μόλις σου είπα και δεν θα σκεφτείς ούτε λεπτό ότι, στη δήλωσή σου (που αφορά διοίκηση εννέα -9- ατόμων), εσύ μιλάς πάλι, μόνο για τον εαυτό σου. Και μάλιστα, προσπαθώντας να μας πείσεις ότι επιλέγεις την σύμπνοια και την συνεργασία και αντιπάλων ακόμη, χάριν του κοινού καλού. Αλλά τίποτα άλλο δεν υπάρχει, παρά μόνο εσύ.
Σε ξέρω πια πολύ καλά.
Κι όσα κομμάτια του παζλ μου έλειπαν λόγω απουσίας, τα συμπλήρωσα και τα συμπληρώνω με το που παλιννόστησα. Σε ξέρω τόσο πια κι έχω συμπεράνει ήδη ότι καλώς άκουσα στα νιάτα μου όλες σου τις συμβουλές. Κι ακόμα καλύτερα, δεν ακολούθησα καμία. Και με λένε Γιάννη. Ούτε Βαγγέλη, ούτε Τάκη, ούτε Κώστα, ούτε Διονύση, ούτε Θανάση.
Όταν βρεις το ανθρώπινο θάρρος και την πολιτική τόλμη να ψελλίσεις “η Ε τ Ο/Τσίρος έγραψε για Διοίκηση μειοψηφίας στο Αλεξάνδρειο“*, μπορεί και να σκεφτώ αν οι αναγνώστες μου πρέπει να διαβάσουν την δήλωσή σου. Το ρεπορτάζ να ‘σαι σίγουρος το διάβασαν. Όλο. Όχι ΜΟΝΟ τον τίτλο.
*όχι για να κολακευτώ εγώ ή να τιμήσεις την δουλειά μου, όχι. Για να ξέρει ο αναγνώστης ΚΑΙ το αρχικό ΚΑΙ το μετέπειτα. Σωστά;
