“Καίνε” τους πυροσβέστες

για να αντιμετωπίσουν τις φωτιές;;;

οι πυροσβέστες κατέθεσαν σήμερα μήνυση κατά της φυσικής τους ηγεσίας και την διοίκηση του Πυροσβεστικού Σώματος

 

 

 

 

Εξαναγκαζόμαστε να παρέχουμε την εργασία μας “σε απάνθρωπες και στερούμενες νομιμότητας συνθήκες από άποψη ωραρίου” και “η παράβαση του όλου νομοθετικού πλαισίου από τους επιτελείς του Πυροσβεστικού Σώματος γίνεται με δόλο (υπό την ποινική του όρου έννοια)“, καταγγέλλουν οι πυροσβέστες της χώρας-μέλη της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Υπαλλήλων Πυροσβεστικού Σώματος που κατέθεσαν σήμερα μήνυση κατά παντός υπευθύνου, ζητώντας την διερεύνηση καταγγελλόμενων πράξεων και παραλείψεων υπηρεσιακών στελεχών του Αρχηγείου του Σώματος.

Η μήνυση κατατέθηκε σήμερα, 13.9.2024, στην προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών από την Π.Ο.Ε.Υ.Π.Σ. και αφορά “το ωράριο, τις επιφυλακές και τη χορήγηση ημερών εβδομαδιαίας ανάπαυσης που καταστρατηγούνται και παραβιάζονται με πρόθεση κατά κόρον και συστηματικά από την πολιτική και φυσική ηγεσία του Πυροσβεστικού Σώματος, εν γνώσει του ότι από την εν λόγω παραβίαση των εν λόγω διατάξεων προκαλείται βλάβη σε αόριστο αριθμό υπαλλήλων του Πυροσβεστικού Σώματος“. Οι πυροσβέστες κατηγορούν την φυσική τους ηγεσία ότι εν γνώσει της διατάσσει να υλοποιηθεί ο εκ μέρους της συντασσόμενος επιχειρησιακός σχεδιασμός που δεν μπορεί να υλοποιηθεί, “υπό το δεδομένο της έλλειψης προσωπικού την οποία αποδέχονται και για την οποία ως πρόβλημα σε ουδεμία υπηρεσιακή ενέργεια προβαίνουν“.

Όπως επίσης σημειώνεται στην μήνυση, σε αντίθεση με την αξιοσημείωτη ανταπόκριση των Πυροσβεστών στις αυξημένες υποχρεώσεις της αντιπυρικής περιόδου, “«ξεσπάνε» πάνω στον μαχόμενο Πυροσβέστη τον οποίο χωρίς καμία πρόσθετη αμοιβή εξαναγκάζουν σε συνεχή εκτέλεση υπηρεσίας καθ’ υπέρβαση του νομίμου ωραρίου, για την οποία σε αυτούς δεν έχει χορηγηθεί ο προβλεπόμενος ανάλογος πρόσθετος χρόνος ανάπαυσης πράγμα που ισοδυναμεί με απαγορευμένη, δυνάμει του αρ. 22 παρ. 4 του Συντάγματος, αναγκαστική εργασία, η οποία αυτονόητα προκαλεί ηθική βλάβη υπερβαίνουσα τα όρια της θυσίας, στην οποία είναι ανεκτό από την έννομη τάξη να υποβάλλονται οι πολίτες χάριν του δημοσίου συμφέροντος”.