Δεν το έκανες από άγνοια…

Το ’χω κάνει στο παρελθόν, πολλές φορές.

Μπορεί να το κάνω ξανά, αν χρειαστεί.

Και δεν το κάνω μόνο εγώ, το κάνει ο Τύπος όλος και πολύ καλά κάνουμε, όταν χρειάζεται. Όταν υπάρχει λόγος και ανάγκη. Όταν τα γεγονότα και οι συνέπειές τους είναι τέτοια που ο Τύπος (ένας δημοσιογράφος, ένα Μέσο ή περισσότεροι) ΠΡΕΠΕΙ να ενημερώσουν για κάτι σημαντικό. Κρίσιμο και ζωτικό για την πορεία της υπόθεσης και της διερεύνησής της που πάει να χαθεί ή να παραβλεφθεί σκόπιμα ή ασυνείδητα, από έναν η πολλούς, από άτομο, υπηρεσία ή Αρχή. Και γι’ αυτό ακριβώς και καλά κάνουμε και παρανομούμε και συνήθως δεν τιμωρούμαστε γι’ αυτό. Συνήθως, γιατί πάντα υπάρχει η πιθανότητα κάποιος να μας κάτσει στο σκαμνί, ενώ δεν το έχουν κάνει οι αρμόδιες Αρχές, κυρίως οι εισαγγελικές. Κι αυτές δεν το κάνουν, αναγνωρίζοντας ότι παρανομήσαμε οι δημοσιογράφοι χάριν ενός μεγαλύτερου καλού, για το δημόσιο συμφέρον κτλ κτλ κτλ.

Δεν το έκανα αυτό (να παραβιάσω την μυστικότητα της διενεργούμενης προανάκρισης), στην συγκεκριμένη υπόθεση. Αν και θα μπορούσα, με το άλλοθι ότι … δεν υπέκλεψα κάποιο έγγραφο ή άλλη επικοινωνία, δεν μετέφερα την ενημέρωση κάποιου εμπλεκόμενου που μου την εμπιστεύτηκε, για τον όποιο λόγο. Ήμουν εκεί, όπως ήταν πάρα πολλοί άλλοι, ήμουν σε κοινή θέα κι όχι κρυμμένος, είδα κι άκουσα όσα είδαν κι άκουσαν πολλοί άλλοι. Τα οποία δεν μετέφερα στην δημοσιότητα. Κυρίως γιατί -όσοι «την ξέρουμε την δουλειά»- δεν το κάνουμε ποτέ εν θερμώ -την παραβίαση της μυστικότητας της προανάκρισης-. Δηλαδή να πάμε τόσο βαθιά την διερεύνηση και την παραβίαση της μυστικότητας της προανάκρισης, ενώ το αίμα δεν έχει καν στεγνώσει. Ενώ οι νεκροί δεν έχουν ταφεί καν. Ξέρουμε ότι θα υπάρχει χρόνος κι αφού αποδοθούν οι ευθύνες να κρίνουμε αν επιβάλλεται να παραβιαστεί αυτό το θεμελιώδες χαρακτηριστικό της διερευνητικής διαδικασίας: η μυστικότητά της.

Γνωρίζω επίσης την λεγόμενη πίεση της ενημέρωσης, του Τύπου, αυτή που προκύπτει απ’ την ορμή των δημοσιογράφων να καταγράψουν τα γεγονότα και τις παραμέτρους τους. Πχ το γεγονός είναι ένα δυστύχημα και τα παράπλευρα είναι ο θυμός ή ο τρόμος που προκαλεί στο κοινό, το να εντοπιστούν υπεύθυνος και ένοχος, να αναδυθούν απ’ το ρεπορτάζ άγνωστες, αλλά σημαντικές πτυχές. Αλλά αυτό το γνωρίζουν και μη δημοσιογράφοι, πχ άνθρωποι που έχουν την λεγόμενη «εμπειρία του Τύπου» λόγω θέσης, καθήκοντος, υποχρεώσεων κι άλλων πολλών.

Από χθες, ώρες μετά την πρώτη αυτοψία της Διεύθυνσης Δασών Πιερίας στον Ενιπέα και στον Λάκκο, στο σημείο του δυστυχήματος, η μυστικότητα της προανάκρισης καταργήθηκε. Παραβιάστηκε πλήρως. Και για ένα σημαντικό αντικείμενο της έρευνας. Δεν ήταν διαρροή της Διεύθυνσης Δασών ή της Αστυνομίας ή άλλης Αρχής ή παράγοντα. Δεν έγινε καν από τον Τύπο και τους δημοσιογράφους. Αυτοί έκαναν την δουλειά τους και βρέθηκε άλλος να κάνει την παραβίαση. Με τ’ όνομά του και τα λόγια του… «φάτσα-κάρτα», όπως λέμε. Και από άνθρωπο με πολλές ιδιότητες και τεράστια «εμπειρία του Τύπου». Και τεράστια και πολύχρονη και πλήρη. Που έσπευσε να δηλώσει δημόσια ότι ο πλάτανος είναι «υγιής και κατάγερος, όπως προέκυψε από την αυτοψία του δασαρχείου (Διεύθυνσης Δασών)».

Για να το κλείσω και να δούμε τα πρόσφατα, δεν ήταν άλλος που διέρρευσε στοιχείο(α) της μυστικής προανάκρισης του δασαρχείου, αλλά ο πρόεδρος του συμβουλίου της δημοτικής κοινότητας Λιτοχώρου. Για δεύτερη φορά αιρετός, παλιός διοικητής του ΑΤ Λιτοχώρου (άρα γνώστης του τόπου μας) και υψηλόβαθμος απόστρατος της ΕΛ.ΑΣ. (άρα έχων και εμπειρία του Τύπου και απόλυτη γνώση της μυστικότητας της προανάκρισης). Αλλά κι αυτός που με την φωνή του και με τ’ όνομά του, αυτός που μετέφερε στην δημοσιότητα -μέσω μεγάλων, πανελλαδικών Μέσων- κρίσιμο στοιχείο της προανάκρισης. Δεν ενημέρωσε δημοσιογράφο ή τον Τύπο συνολικά, προκειμένου αυτοί με την σειρά να δημοσιεύσουν το στοιχείο με ευθύνη τους, αλλά πήρε ολόκληρη την ευθύνη -και μπράβο του- και το έκανε. Επίσης, επειδή ο τόπος μας είναι μικρός και όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας (το βεβαιώνει απ’ το 2018 και ο Βαγγέλης Γερολιόλιος), και συγγενής του προέδρου και δημοσίευσε τα κρίσιμα στοιχεία και εξέφρασε κρίσεις για τις πιθανές -ηθικές, ποινικές και αστικές- ευθύνες για την τραγωδία στο Λάκκο.

Γιατί αυτή η εξόφθαλμη υπερβολή; Ποιο μεγαλύτερο συμφέρον εξυπηρετούσε, απ’ αυτό της διερεύνησης ενός θανατηφόρου ατυχήματος… πριν καν αυτή πάει στο δεύτερο στάδιο;

Το γνωρίζω καλά, στις μικρές κοινωνίες, η …εγγύτητα των ανθρώπινων σχέσεων και των επαφών, δημιουργεί πολλές παρενέργειες και άλλα τόσα προβλήματα. Αν σ’ αυτό προσθέσουμε τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις ενός ή πολλών, τους λόγους που έχουν πολλοί να αδικήσουν συγχωριανό, τότε η επίπλαστη εικόνα του μικρού ειδυλλιακού χωριού με τους άψογους και εσαεί ευγενείς και καλόκαρδους ανθρώπους… πάει περίπατο κι ακόμα πιο μακριά. Το ήξερα πλήρως αυτό στις 29 Ιουλίου 2015 κι όσα ζω έκτοτε το επιβεβαιώνουν και το επαυξάνουν. Δεν είναι η πρώτη φορά που συντοπίτης με ευθύνες ένα βουνό, «πατάει» στο διαπροσωπικό για να αμβλύνει μια κρίση μου. Ούτε ελπίζω ότι μια μέρα σύντομα, οι συντοπίτες μου να ενημερώνονται καλύτερα, αν κι αγωνίζομαι γι’ αυτό κάθε μέρα, όλη μέρα. Απ’ το  Fb θα συνεχίζουν να «ενημερώνονται» για πολλά χρόνια ακόμα και με την ευκολία του γείτονα και του συγχωριανού και με την άγνοια και των γεγονότων και των ευθυνών τους για ότι γράφουν δημόσια, θα συνεχίσουν τις άδικες, απρόκλητες, προσβλητικές επιθέσεις, ευθείες (που ‘ναι κι οι καλύτερες) ή παρασκηνιακές και υποδόριες (που είναι και οι πλέον πρόστυχες και βρώμικες, ειδικά από συντοπίτες). Δεν παραπονιέμαι, τα ήξερα και τα ξέρω όλα αυτά. Δείτε τα κι εσείς γιατί εγώ δουλειά δεν θα αλλάξω και όταν τα κρούσματα αυτά συνεχίζουν… μόνο στην ψυχραιμία μου δεν πρέπει να υπολογίζετε. Εξάλλου… δεν δέχτηκα ποτέ ότι το καφενείο σας και οι ώρες σας εκεί ξεπερνούν την δικιά μου επαγγελματική δράση.

Έγραψα ένα σχόλιο τεσσάρων λέξεων στο Fb. Χωρίς καμία διάθεση χιουμοριστική ή για να προσφέρω κυνισμό, αλλά γιατί διαβλέπω την προσπάθεια να μην φταίει κανείς. Παρά μόνο … ο πλάτανος. Κάποιοι (όχι δικοί μου συγγενείς), βρήκαν ευκαιρία να επισημάνουν την υποχρέωση σεβασμού των νεκρών. Της μνήμης τους. Ας το επισημάνουν, έστω και κατ’ ιδίαν, πρώτα στους δικούς τους ανθρώπους. Που δεν είναι δημότες μόνο, αλλά και άρχοντες. Είμαστε ΟΛΟΙ συγχωριανοί κι αυτό το γελοίο παραμυθάκι της ενίσχυσης των δικών μας -των όποιων δικών μας- και της επίθεσης στους άλλους, παρατράβηξε. Κι όλα έχουν ένα τέλος. Και η ανευθυνότητα πρέπει να τελειώνει ή να κάνει παύση, όταν μόλις συνέβη ένας θάνατος και επιβάλλεται η τιμή της μνήμης κάποιου ή κάποιων. Δεν το πράξατε.-

ΥΓ. Γεγονότα (όχι απόψεις), από την αυτοψία του δασαρχείου ως αυτή την στιγμή:

1. Η κηδεία της εντελώς άτυχης 44χρονης έγινε πριν μερικές ώρες, στην πατρίδα της.
2. Πηγές από το δασαρχείο διευκρίνισαν στην Ε τ Ο ότι αυτό που έγινε ήταν μια πρώτη αυτοψία και μπορεί να υπάρξουν κι άλλες, σαφώς και κατηγορηματικώς η προανάκριση είναι μυστική, το δασαρχείο και η διοίκησή του δεν προέβη σε καμία ενημέρωση δημοσιογράφου ή του Τύπου, με κανέναν τρόπο για την χθεσινή αυτοψία και -πέρα από την αυτοψία αυτή- θα γίνει και εργαστηριακή εξέταση του κλαδιού/τμήματος του συγκεκριμένου πλάτανου ή και άλλων πλατάνων του Λάκκου.
3. Αμέσως μετά το δυστύχημα στο Λιτόχωρο, με ενέργειες της Διεύθυνσης Δασών, λήφθηκε μέριμνα για όπου θα μπορούσε να υπάρξει ανάλογος ή και μικρότερος κίνδυνος από πλατάνια, σε όλο τον νομό.
4. Την προηγούμενη βδομάδα κλαδεύτηκαν πολλά πλατάνια στον Πλαταμώνα, πιθανώς και αλλού.
5. Όπως δημοσιεύτηκε ήδη, τα καταστήματα του Λάκκου θα είναι κλειστά ως αύριο, Δευτέρα 15.7.2024. Αυτό δεν συνέβη για κανέναν άλλο λόγο (πχ προσαγωγή ή σύλληψη κάποιου ή εντολή αρμόδιας αρχής/υπηρεσίας), αλλά γιατί οι καταστηματάρχες αποφάσισαν να κλείσουν τα μαγαζιά τους, εκφράζοντας την λύπη τους και συμμετέχοντας στο πένθος. Άλλοι (όχι καταστηματάρχες), ΔΕΝ έπραξαν το παραμικρό προς την ίδια κατεύθυνση. Και κανείς δεν ανακοίνωσε/δημοσίευσε το παραμικρό. Ούτε ο Δήμος, ούτε η κοινότητα, ούτε ο καθημερινά εργαζόμενος για την τουριστική μας προβολή ΠΟΤΑΠ.