Παρά τις επίμονες προσπάθειες πολλών να τους υποδεχτούμε με …γουρουνοκεφαλές, η βοήθεια και συγκεντρώνεται και ρέει, με την πρωτοβουλία των πολιτών.
Η τυχαία συνάντησή του με το μπαγλαμά δημιούργησε και ένα …. αξιοθέατο και δίνει την ευκαιρία για ανθρώπινη διασκέδαση και ψυχαγωγία. Κι ο τουρισμός λατρεύει τη μοναδικότητα κι ο Έλληνας κάποτε λάτρευε το απλό.
Εκατό σπουδαία ευρήματα, 45 χρόνια ανασκαφικής δουλειάς, σε μια μεγάλη έκθεση του Ωνασείου Ιδρύματος στη Νέα Υόρκη, τιμή στο Δημήτρη Παντερμαλή και τον τόπο που ανέδειξε.
Ταυτόχρονα με το ξενοφοβικό παραλήρημα που επιζητούν πολλοί, υπάρχει και η άλλη πλευρά της Πιερίας που ως τώρα είναι η μόνη της παγκόσμια επιβράβευση, τα τελευταία 40 χρόνια…
Από τον Πολιτιστικό Όμιλο και τις εκδόσεις «Μελάνι», Σάββατο 19.3.2016, 6μμ
Τα κέδρα. Υπό βροχή, φέτος. Οπότε ξεπλύθηκαν κι οι στάχτες αυτόματα και δεν θα “τρέχουν” τα “λάστικα”, πρωί-πρωί Καθαρά Δευτέρα. Και του χρόνου καλύτερα.
No hay más comida, la danza de olvidar. OLEEEE
Logo-μαχίες και λίγο αποκριάτικο κέφι …για να μην πάθουμε κατάθλιψη απ’ τα πολλά και σοβαρά. Όχι ότι το να έχουμε δυο λογότυπα είναι αστείο.
Τα μέτρα προκάλεσε η άγρια εκμετάλλευση των προσφύγων, αλλά οι τιμές και οι υποχρεώσεις των καταστημάτων ισχύουν για όλους. Γηγενείς και πρόσφυγες.
Αγρότισσες, μούμιες, αυτοσχέδια άρματα, τρελλά κέφια, “μας κάηκαν τα τριφίλια….”
Η παράνομη χωματερή που όλοι μας τροφοδοτούσαμε με ότι καταστροφικότερο παράγουμε, έκλεισε. Τουλάχιστον, αυτό δείχνουν τα … μέτρα αποτροπής. Το φράξιμο της εισόδου. Ο ασυνείδητος όμως είναι ανίκητος…
Πολλά άλλαξαν, αλλά το βασικό μοτίβο -ευτυχώς- υπάρχει ακόμα. Και κέδρα για κόψιμο. Σιγά-σιγά, ο ανταγωνισμός φουντώνει και -έστω την τελευταία στιγμή- οι γειτονιές με πυρές θα πολλαπλασιαστούν
